تنها ژوکر فریب نوشابه رنگین کمان را نمی خورد - نوید

تنها ژوکر فریب نوشابه رنگین کمان را نمی خورد

قبل از هر چیز شانزده ساله بودن آن­قدر توی چشم می­آید که باید به سختی از آن چشم پوشید و در نظر نگرفت­ش. وقتی نوشته می­شود وبلاگ دختری شانزده ساله، نمی­فهمم که باید بر مبنای سن حرف زد یا نه. (در جلسه­ی شعری دختری فیلیپینی شعری به زبان فارسی خواند که به قول خودش دری بود ولی در اصل دری وری بود. آن­وقت همه به به و چه چه کردند که چقدر خوب و کلی چرت و پرت تحویل­ش دادند. به عقیده­ی من سن و شرایط در نوع نگاه به متن تاثیر دارد ولی نمی­تواند دیگر ابعاد را بپوشاند.)

در یک طبقه­بندی کلی وبلاگ­ها را می­توان به دو گروه تخصصی و عمومی تقسیم کرد. تنها ژوکر .... در دسته­ی دوم قرار می­گیرد. باید گروه دوم مورد بررسی بیش­تری قرار بگیرد چون اکثریت دارد و مخاطب گسترده­تر. در نتیجه اگر ارزیابی نشوند، نمی­توانند باعث ارتقا کیفیت ذهنی و روحی مخاطب شوند. گروه دوم را هم به دو دسته­ی اصلی می­توان تقسیم کرد.

گروهی که تنها به فکر قلقلک احساسات هستند.

گروهی که بعد خواندن مخاطب را به فکر می­برند.

بیش­تر نوشته­های وبلاگ تنها ژوکر... در گروه دوم قرار می­گیرد. این نوشته­ها چه اقتباس باشد (که اقتباس از نویسنده­ها و شاعران بزرگ و تواناست و به نظرم به عنوان معرفی به مخاطب، کار بسیار با ارزشی است) چه شخصی نوعی جهان­بینی را بیان می­کند که از درون یک دختر شانزده ساله بیرون می­آید. مهم نیست این جهان­بینی را قبول داشته باشم یا نه، مهم این است که نوشته­ها دارای جهان­بینی هستند و از اکثر وبلاگ­ها که تا ته نوشته­شان بروی هیچ فکری پیدا نمی­کنی، خیلی به­تر است.

برخی از نوشته­ها هم کاملاً شخصی هستند. این دسته را تنها کسانی درک می­کنند که علاقه داشته باشند آن را احساس کنند و برای مشتری­های همیشگی و پر و پا قرص نوشته می­شود. هنر همین­جا شکل می­گیرد. دنیای شخصی­ت را طوری بنویسی که عده­ی بیش­تری بتوانند آن را بفهمند. یک شاعر یا نویسنده عشق را درک می­کند ولی عاملی که نوشته­ی او را از یک دل­نویس متمایز می­کند تسلط­ش به ادبیات، ارائه­ی دیدگاهی بدیع و ساختاری متناسب با محتوا که مخاطب را علاوه بر درگیری احساسی به درگیری فکری هم بکشاند. در این حالت است که اثر در وجود مخاطب عمق می­گیرد و می­توان آن را کار قابل قبول دانست و در شرایط عالی شاهکار نامیدش. نوشته­های شخصی وبلاگ تنها ژوکر... که صرفاً بیان­کننده­ی احساس و درونیات نویسنده هستند، از آن­جا که در او رسوب نمی­کنند و سریع به مرحله­ی اکسپرسیون می­رسند عمیق نیستند. ممکن است ژوکر بگوید که نمی­خواهم اثر هنری به وجود بیاورم و همین که احساس­م را خالی کنم کافی است. با این­همه اثر ادبی در اوج کمال به اثر هنری تبدیل می­شود و این تکامل آن­را در زمره­ی آثار خاص جا می­دهد و ارزش آن بالاتر می­رود.

در کل باید بگویم که وبلاگ خوب و قابل قبولی­ست و کمی سن را اگر بخواهم لحاظ کنم به عنوان عامل مثبت در نظر می­گیرم و امیدوارم که نویسنده، با ادامه­ی همین روند روز به روز کامل­تر بشود.

در مورد نوع امتیاز دادن باید بگویم به کسی که هر روز، به روز کند 10 می­دهم و به کسی که هفته­یی یک بار این کار را بکند 8. چون نمی­خواهم کیفیت فدای کمیت بشود و برام اصلاً مهم نیست فرد هر چند وقت یک­بار به روز می­کند. نوع نگارش (کاربرد کلمه­ها و ساختار مناسب با موضوع) متوسط است. در بعضی نوشته­ها کلمه­ها خیلی سرسری استفاده می­شوند تا حرف اصلی گفته شود. در حالی که کلمه­ها می­توانند بسامد در متن به وجود بیاورند.

نوع نگارش: 5

قالب: 8

فعال بودن: 8

امتیاز کلی: 7