اینان کاملا در اشتباه اند. خوشحالی چیزی است که درخودت وجود دارد.
و از طرز فکرت ناشی میشود.
آی کیوهایی در حد سس مایونز - نوید
راست ش دیروز هم وبلاگ آی کیوهایی در حد سس مایونز را خواندم ولی وقت نداشتم درباره ش بنویسم و الان هم نمی توانم جز کلی گفتن کار دیگری بکنم.
اگر بخواهم نوشته ها را به دو گروه اساسی تقسیم بکنم، کسانی که احساسی می نویسند و کسانی که از هوش شان استفاده می کنند، نویسنده این وبلاگ در گروه دوم قرار می گیرد. این جا هم نویسنده از الگوی همیشگی عاقل دیوانه نما استفاده می کند (عنوان وبلاگ هم اشاره به این موضوع دارد) و به نکاتی اشاره می کند که در زندگی روزمره مخفی مانده. بعضی از نوشته ها محتوای خاصی غیر روزمرگی ندارند ولی نویسنده توانسته با استفاده از تکنیک های داستانی آن ها را به اتفاقی ورای معمول تبدیل کند (در بعضی موارد رو دست زدن به خواننده از همان اول معلوم می شود). ممکن است که این ماجراها اتفاق نیفتاده باشند و در ذهن نویسنده خلق شده، شاید هم انگیزه ی بعضی ها صرفاً بازی زبانی بوده که در ذهن ش ایجاد شده.
هر چند که شبیه این وبلاگ می توان یافت و نمی توان گفت زبان منحصر به فردی ست ولی نویسنده دنیای منحصر به خودش را بروز می دهد. نوع نگاه نویسنده تا جایی که من نوشته هاش را خواندم بیش تر تحت تاثیر شل سیلورستاین می تواند باشد تا ابراهیم نبوی. پیچش های موضوعی، اشاره به نکته های مهم به ظاهر عادی، استفاده از جناس واژه ها و معنی یی که با لحن دیگر می تواند داشته باشد، بیش تر در کارهای سیلورستاین است. البته نوشته های این وبلاگ مانند نوشته های شل آن قدر فانتزی و خیالی نیستند. در واقع می توانم بگویم قدرت پردازش نویسنده بیش ت از آفرینش اوست. هر چند نویسنده به خوبی می تواند موضوعی به وجود بیاورد ولی از فکرش بیش تر برای پردازش استفاده می کند تا خلاقیت.
ممکن است بعضی ها با خواندن چنین نوشته هایی بگویند "خب که چی؟". این افراد در ایران زیاد هستند و به دلیل دید متفاوتِ پیام خواه (آن هم از نوع سرراست) نمی توانند با این نوشته ها ارتباط برقرار کنند. شاید این نوشته ها پیامی نداشته باشند ولی دعوتی هستند برای متفاوت دیدن و نویسنده می خواهد دنیا را به شیوه یی جدید (البته خیلی ها به این سبک کار می کنند و نمی توان گفت منحصر به فرد) به ما نشان بدهد. به تر است دست مان را در دست ش بگذاریم و باهاش جلو برویم. فکر نکنم وقتی برگردیم احساس کنیم که ضرر کرده یم.
پ.ن. راست ش با نمره دادن مخالف شده م و از این به بعد نمره نمی دهم. از نوشته م معلوم ست که نوشته ها در نظر من چه ارزشی دارند. اگر خواستید جای من هم نمره بدهید.
پ.پ.ن. فعلاً کسی بحث absurd بودن این نوشته ها را نکرده و برای این که خدای ناکرده! بحث باز نشود همین جا باید بگویم که ممکن است نوشته های ما شبیه نوشته های غربی باشد و حتی مولفه های مشترک داشته باشد ولی نمی توان گفت که همان سبک است. بحث واقعاً مفصلی دارد. وقت م تمام شده.
این یعنی وبلاگ ...(آی کیوهایی در حد سس مایونز ) - سام
دوستش داشتم ... نه به عنوان کسی که ۱۳- ۱۴ سال است که دارم می نویسم ... بلکه فقط به عنوان یک خواننده و یک بازدید کننده .... هر چیزی که صداقت داشته باشد و از ته دل باشد زیباست حتی اگر رکیک ترین فحشهای عالم را در آن بنویسی .... تقریبا بروز می نویسد نه کاری به سیاست دارد و نه از ورزش و اجتماع گلایه می کند .... زندگی می کند با وبلاگش و این یعنی وبلاگ .. یعنی هرروز نوشتن و زندگی را در این چهار دیواری دیجیتالی اوردن .... بر عکس ما که در وبلاگمان همه چیز می نویسم جز از خودمان ... از خود خودمان .... اینجوری بگویم بهتر است ...
۱-من نمی دانم منظور خاطره از نمره دادن چیست اما اگر به من است من نمره ۲۰ می دهم به این جوان خوش ذوق که بعض از پستهایش مرا عجیب یاد رفیق و استاد دیروز خودم ابراهیم نبوی می انداخت که او نیز طنز می کرد همه چیز و همه کس را ......
۲-نوع نوشتنش و طرز بیانش خوب است .... و تکلیف همه را با وبلاگش مشخص می کند ...
۳- قالبی دیوانه وار دارد مانند نوشته ایش که آدمی را به پرتگاه بی خیالی می برد
۴- بروز می نویسد .... هر موقع که وقت کند و یاد بهتر است بگویم حال قلمی کردن این خطوط را داشته باشد
در کل دوستش داشتم ... ساده و بی خط بود پنجره گرم خانه اش
آی کیو هایی در حد سس مایونز !
آی کیو هایی در حد سس مایونز ! (کلیک کنید)
وبلاگ بعدی برای بررسی که شما انتخاب کردید وبلاگیه با عنوان :
نویسنده ی این وبلاگ خودش رو دانشجو نما معرفی کرده
این وبلاگ از اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۴ شروع به فعالیت کرده
وتا امروز به تعداد ۲۴۳۰۸ بازدید داشته
به عنوان یک نمونه از پستهای ارائه شده در این وبلاگ می شه به مورد زیر اشاره کرد :
" تقدیر " نامه ...
پدر عزیز
از اینکه در این چند روزی که ما در مسافرت بودیم شما در خانه ماندید٬
و تنها به ترکاندن آشپزخانه٬ اتاق٬ میز کامپیوتر و زدن دوشاخی تلفن و مودم کامپیوتر در پریز برق بسنده کردید از شما کمال تشکر و قدردانی را داریم .
مطمئن باشید که دفعه بعد به زور هم که شده شما را با خودتان در خانه تنها نخواهیم گذاشت.
با تشکر
جمعی از اهالی خانه !!
از همین امروز بررسی این وبلاگ شروع می شه
از شما دوستان عزیز دعوت می کنیم از این وبلاگ بازدید کنید
و برای موارد زیر امتیازی از ۰تا ۱۰ منظور نمایید :
۱. نوع نگارش ( طرز بیان نویسنده و مناسبتش با موضوع وبلاگ)
۲. قالب ( زیبایی و ارتباط با موضوع وبلاگ )
۳. فعال بودن ( به روز کردن به موقع و مرتب و جذب مخاطب )
۴. حال و هوای کلی وبلاگ ( امتیاز کلی که شما به وبلاگ میدین )
با تشکر از مدیر این وبلاگ
و تمامی مدیرانی که وبلاگ خود را برای بررسی به ما سپرده اند
در موقعیت های بعدی وبلاگ شما هم نقد خواهد شد
منتظر شما هستیم
۱. چرا اعضا وبلاگی رو برای نقد انتخاب نکردند؟
۲. از بین وبلاگهای مورد نظر در پست ۱۷ مهر وبلاگهای دندان یک آدم مرده و سرخ
یک رای کمتر از نارسیس و آی کیو هایی در حد سس مایونز داشتند که در آینده
هر یک موضوع بررسی ما خواهند بود .
ساینا
الهی
توفیقم ده که بیش از طلب همدردی ، همدردی کنم
بیش از آنکه مرا بفهمند ، دیگران را درک کنم
بیش از آنکه دوستم بدارند ، دوست بدارم
زیرا ....!!؟
در عطا کردن است که می ستانیم
در بخشیدن است که بخشیده می شویم
و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.
ساینا هستم
عضو جدید این گروه صمیمی و دوست داشتنی و سعی میکنم در جهت اهداف گروه فعالیت مثمر ثمری داشته باشم....
انتخاب با شماست (۱) !
وبلاگ بعدی برای بررسی رو شما انتخاب می کنید
ازین به بعد به همین روش وبلاگ ها رو انتخاب می کنیم
به وبلاگهای بالا سر بزنید و برای ما بنویسید
کدوم وبلاگ موضوع بررسی بعدی ما باشه
اگه وبلاگ دیگه ای رو هم در نظر دارید ما منتظر پیشنهاد شما هستیم
با تشکر
تجدید بیعت
راست ش حسابی درگیر سمینار بودم و بعد از این هم باید منظم بروم شرکت و جزوه ی درسی استادم را براش تنظیم کنم و دوره ی کتاب خوانی فشرده برای این مدت کم کتاب خواندن م گذاشته م. دوست دارم ادامه بدهم و سعی م را هم می کنم. تا ببینیم چه می شود.
در مورد نظر آدمک باران من هم موافقم. می شود وبلاگ های با سابقه تر را چند بار نقد کرد و حتی کم سابقه ها را. به نظر من اگر تعداد محدودی وبلاگ نقد بشود و مستمر به تر است تا یک وبلاگ نقد بشود و نخود نخود هر کس برود خانه ی خود. این طوری بازدیدکنندگان به فکر می افتند که خودشان هم بر طبق وسع و توانایی شان چنین جمع هایی را تشکیل بدهند. آن وقت جمع ها به عنوان موتور به هم کمک می کنند و هر کدام چند وبلاگ را تحت پوشش قرار می دهند. باز نظر من روی عمیق تر بررسی کردن وبلاگ ها و سرسری نگذشتن از آن است. محدود کردن به زمان سه روز باعث هول هولکی نقد کردن می شود و ممکن است مثل من که سه روز نیامدم کس دیگری هم سه روز نیاید.
نکته ی دیگر این که باید اعضای اصلی وقت منظم بگذارند. چون نظم عامل اصلی موفقیت این نوع وبلاگ ها ست و خودم هم نمی توانم تضمینی سر منظم بودن بدهم.
در ضمن به ترین راه جذب عضو نوشته های وبلاگ است. فعلاْ حرف خاصی به نظرم نمی رسد.
گزیده ی نظرات (۳)
۱. از شنبه هر وبلاگ یک هفته موضوع بحث ما خواهد بود
تا همه وقت کنن نظر خودشون رو بنویسند.
۲ . وبلاگهای بعدی که برای بررسی انتخاب می شن
وبلاگهای پر سابقه تری خواهند بود.
۳ . آقای نوید و سام ! شما کجایین؟
من تا حالا این وبلاگ را نخوندم اما بهتر نیست شما به نقد و بررسی وبلاگهایی بپردازید که سابقه ی بیشتری دارند نه وبلاگی که هنوز یک ماه هم نشده که می نویسه؟!
به نظر من این نقد و بررسی زود هنگام نه تنها نمی تونه برای بهبود کمکی کنه بلکه می تونه مخرب واقع بشه و نویسنده ی تازه وارد را محتاط کنه...
کارگروهی ای که شروع کردید قابل ستایشه اما خیلی هوشیاری میخواد که که از مسیر واقعی اش خارج نشه و به بیراهه نیوفته. موفق باشید.
***حرف شما کاملآ درسته خانوم باران
اما نمی دونم چه امیدی دارم به بیشتر شدت اعضا
و وبلاگهای پر سابقه ترو گذاشتم برای اون موقع!
شایدم اشتباه می کنم!
با عرض معذرت فککنم دغدغه رو با غ می‌نویس
*** بستگی به نوع دقدقه ش داره
دغدغه های من از نوع دقدقه بود !
چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان/
نه به دستی ظرفی را چرک می کنند/
نه به حرفی دلی را آلوده/
تنها به شمعی قانعند /
و اندکی سکوت......
ببخش... بی هوا یاد این افتادم!
ممنون از همراهی شما
عسل رز
وبلاگ عسل رز طبق خواسته ی مدیرش موضوع بحث ما تا جمعه ست.
دوستان بازدید کننده و اعضای تیم نقد و بررسی تا جمعه وقت دارن
که نظر خودشون رو راجع به این وبلاگ بنویسند.
عسل رز
این وبلاگ از ۱۹ شهریور ۸۶ فعالیت خودش رو شروع کرده
و همچنان ادامه داره
۱۷ پست تا حالا ارائه داده و تا امروز ۶۸۰ بار ازش بازدید شده
نمونه ی یک پست این وبلاگ :
اغلب افراد خوشحالی را در چیزی بیرون از خود جستجو می کنند.
این وبلاگ برای معرفی خودش این طور نوشته :
این وبلاگ به منظور گفتگوی آزاد تهیه شده
این وبلاگ هم از طریق 
فعالیت می کنه.
منتظر انتقادات و پیشنهادات و امتیازی که به این وبلاگ می دین هستیم.
عذر خواهی
معمولآ دقدقه های شروع دانشگاه آدم و از برنامه های دیگه میندازه
واسه همین خیلی وقته نتونستم سر بزنم
اما روند کار ما همچنان ادامه داره
عضو گیری با شرایطی که تو پست های قبل بهش اشاره شد
و معرفی وبلاگ مورد بحث هر شنبه و سه شنبه.
مورد بعدی که بد نیس ذکر بشه اینه که ما اینجا هیچ کدوم
پست شخصی ارائه ندادیم و نخواهیم داد
و یادداشنی که آقای سام نوشتند رو بیشتر به حساب
معرفی ایشون به عنوان عضو جدید می ذاریم
اینجا فقط پست های مربوط به موضوع خواهیم داشت
و فقط جمعه هاست که ما متفرقه می نویسیم.
فردا ٬ سه شنبه وبلاگی معرفی خواهد شد
و از همه ی دوستان دعوت می کنم که نظرات خودشون رو راجع به
وبلاگ مورد بحث ٬ از سه شنبه تا جمعه ٬ برای ما بنویسند
روال کار این بوده که آخرین روز بررسی هر وبلاگ
گزیده ای از نظرات رو با قید وبلاگ نویسنده به عنوان یک پست ارائه میدیم.
اعضای محترم هم یادشون نره !
همین 
! موفق باشید.
از سر بی حوصلگی
من مهمان بودن را دوست دارم .. مهمانی رفتن حس مهم بودن به آدم می دهد ... بخصوص وقتی با منظور دیر می کنی و می پرسند: نگرانتان شدیم چرا دیر کردید ؟.......برای آدمهایی مثل من شاید این واژه ها خیلی شرین باشد .... می چسبد...... .حالی می کند جان .......حالا در این شیرینی مهمان بودن نمی دانم چه بنویسم از سر دلتنگی ......مهم تر این مسئله اینست که این پنجره مال من نیست .... پس باید حریم را نگه داشت نه از تناقض گویی ها نوشت و نه از روزهای سخت فردا .... پس عشق است عشق و دلخستگی ما در این دنیای تنها ......... مثل آدمهای بیمار شدیم که در سکوت اتاق آرام حرف می زنیم تا دیوار نفهمد و نخواند و نداند ......این هم از برکات ۲۸ سال یواشکی زمزمه کردن است ....
وقتی شهیار نوشت و خواند .... آبی دریا قد غن ..... رقص دو ماهی قد غن ....... با من و تنها قدغن ..... خندیدیم ... ولی نمی دانستیم که این دنیا چه بر سر مان می آورد . ... این چند روز که عجیب گیر داده ام به احسان خواجه امیری ترانه زمو نه را هم خیلی دوست دارم .... وقت کردید گوشش کنید که دوست خواهید داشت بخصوص این بند ......:
یکی پاهاش و رو مین جا گذاشته ......یکی پاشیده خونش روی مهتاب
من مهمان بودن را دوست دارم .. مهمانی رفتن حس مهم بودن به آدم می دهد ... بخصوص وقتی با منظوز دیر می کنی و می پرشند نگرانتان شدیم چرا دیر کردید ؟.......برای آدمهایی مثل من شاید این واژه های خیلی شرین باشد .... می چسبد .حالی می کند جان .........!